zajmował się spuścizną antyku w kulturze eur.; zainicjował w historii sztuki nową metodę badawczą, polegającą na integracji analizy stylu i analizy ikonograf. (Gesammelte Schriften, t. 1–2 1932–33); 1902 zał. w Hamburgu instytut badawczy — Bibliothek W., przeniesiony 1933 do Londynu, 1945 przyłączony do Uniw. Londyńskiego.