od 1903 czł. PPS; 1905 współorganizator strajku szkolnego w Warszawie; specjalista w dziedzinie ustroju i organizacji szkolnictwa oraz statystyki oświat.; 1919–39 organizator i kier. ośrodka badań statyst. przy Ministerstwie Wyznań Rel. i Oświecenia Publicznego; ekspert (1931) Ligi Narodów ds. reorganizacji szkolnictwa w Chinach; rzecznik szkoły demokr., dostępnej dla wszystkich; 1954–65 profesor PAN (od 1958 kier. Pracowni Ustroju i Organizacji Oświaty); autor najpopularniejszego pol. elementarza XX w. (1 wyd. 1910, ostatnia wersja z 1975); Atlas szkolnictwa średniego ogólnokształcącego (1932), Walczmy o szkołę (1936, pod pseud. Rafał Praski), Dydaktyka nauki czytania i pisania (1936); Fragmenty prac z zakresu oświaty... (1973–74).