to rozważania prowadzone wokół warstwy wizualnej filmu i wielopłaszczyznowa analiza wizerunków głównych bohaterów. Autorka wprowadza trzy, wzajemnie uzupełniające się, perspektywy analityczne: antyczną, popkulturową oraz teorię gender. Przedstawia wizerunek Leonidasa, a także pozostałych Spartiatów, jako zbudowany z szeregu wzorców estetycznych. Wskazuje na jego atrakcyjność jako adonisa, herosa, superbohatera, wojownika, czy macho i odsyła do związanych z tymi określeniami modeli wizerunkowych, rozszerzając siatkę konotacji i estetycznych wpływów. Czy film łącząc je, wychodzi naprzeciw oczekiwaniom widza i czy powstaje produkt doskonały? Twórcy budują widowiskowy obraz mitu o bohaterze - postać męską monumentalizują, upraszczają i brutalizują, następnie estetyzują, aby na koniec efektownie opakować za pomocą nowoczesnych technik. Jaki jest jednak związek obrazu filmowego z przemianami w sferze ikonicznej i obyczajowości? Czy "300" to tylko popkulturowa, wizualna rozrywka?