W pracy badano związek między radzeniem sobie z problemami a jakością życia oraz wpływ zmiennych afektywnych, takich jak depresja i lęk, na ten związek u osób z astmą. Uczestnikami badania było 46 młodych dorosłych osób z astmą, u których astmę zdiagnozowano przed 12 rokiem życia i którzy obecnie otrzymują leki na astmę. Każdy uczestnik wypełniał standaryzowane testy behawioralne i oceny nasilenia choroby podczas indywidualnie zaplanowanej wizyty. Wyniki wykazały istotny główny wpływ lęku na jakość życia w astmie. Jednakże, ten główny efekt był ograniczony przez znaczącą interakcję problem-focused coping X lęk. Zarówno osoby o wysokiej, jak i niskiej koncentracji na problemie wykazywały gorszą jakość życia przy wysokim poziomie lęku. Osoby o bardziej skoncentrowanym na problemie stylu radzenia sobie wykazywały ostrzejszy spadek jakości życia w warunkach większego lęku. Lęk może odgrywać bardziej istotną rolę w astmie niż dotychczas sądzono. Radzenie sobie z lękiem może być związane z jakością życia w astmie tylko w pewnych okolicznościach psychospołecznych, lub też styl radzenia sobie skoncentrowany na problemie może być wykorzystywany tylko wtedy, gdy uwaga nie jest skupiona na bodźcach prowokujących lęk.