Książka ta wywodzi się z autentycznych obaw aktorki, nauczycielki i menedżera kultury wobec wyzwań i możliwości procesu kształcenia widzów teatralnych, przeżywanych w doświadczeniach "skrzyżowania" między podstawową szkołą publiczną a instytucją kultury, w dialogu z pojęciem "mediacji", eksplorowanym przez teoretyków w dziedzinie studiów teatralnych i edukacji. Nauczycielka Patrícia Gusmão Maciel, głęboko zaangażowana we wprowadzenie Teatru jako obowiązkowego elementu programu nauczania w szkołach podstawowych, co jest rzeczywistością wciąż daleką od brazylijskich instytucji szkolnictwa podstawowego, ujawnia, że kieruje swoimi działaniami pedagogicznymi na rzecz promowania doświadczeń edukacyjnych, które wyróżniają się w praktyce teatralnej, bez szkody dla krytyki i refleksji, i które kierują się "tworzeniem teatru", nie rezygnując z "uznania", "urzeczywistnienia" różnych sposobów, w jakie ta sztuka się przejawia.Podkreślić należy również jasną i zwięzłą narrację oraz piękno poetyckich obrazów sugerowanych przez Patricię w jej tekście "łodziarz".