Konserwacja zespołu renesansowych naczyń i plakiet pochodzących ze słynnego ośrodka sztuki emalierskiej w Limoges, wytwórców emalierstwa chińskiego oraz przedmiotów zdobionych emalią inkrustowaną z 1 połowy XVIII w. zainicjowała poszukiwanie nowych metod konserwatorskich dla tego typu zabytków. Korzystając z nowoczesnych technika badawczych, takich jak XRF, FIR,SEM czy EDS, ustalono m.in. Stratygrafię oraz skład emalii i rodzaj materiałów użytych do wcześniejszych napraw. Rozwinięto metodykę konserwacji w zakresie konsolidacji, zastosowanie kompozytów do imitatorskiego uzupełniania ubytków w emalii oraz materiałów do unifikacji kolorystycznej. Wypracowano różne koncepcje konserwacji będące wypadkową uwarunkowania historycznego kolekcji, wartości artystycznej wytworów emelierskich oraz ich walorów wystawienniczych.

Ze wstępu